روش درمان بیماری ایسکمی روده

روش درمان بیماری ایسکمی روده : درمان بیماری ایسکمی روده با بازگرداندن خون کافی به دستگاه گوارش و روده انجام می شود. گزینه‌های درمانی با توجه به علت ، شدت و وضعیت بیماری می تواند متفاوت باشد. جراحی اضطراری در مواقعی برای از بین بردن لخته یا رفع انسداد عروق وهمچنین بازگرداندن جریان خون به روده انجام می‌شود. در برخی موارد ممکن است بخشی از روده در صورت مرگ بافتی از بین برود.

در صورت ایسکمی حاد روده‌ی کوچک مثلا در مواردی که به علت انسداد شریان‌ها است، مدیریت اولیه بیمار با رفع معضلات مربوطه و پیش‌بینی شرایط پزشکی انجام می شود، برای جلوگیری از عفونت ها می توان از تزریق مایعات داخل وریدی و آنتی‌بیوتیک‌ها استفاده کرد. آنژیوگرافی یک استاندارد برای تشخیص است و به طور معمول پس از انجام سی تی اسکن انجام می شود. تصویربرداری آنژیوگرافی در حقیقت یک روش غیر تهاجمی برای مطالعه روده و رگ‌های خونی است، که نیاز به یک بررسی آنژیوگرافی اساسی را از بین می‌برد. پس از انجام آنژیوگرافی، تصمیم درباره‌ی درمان کردن با استفاده از آنژیوگرافی و ارزیابی پزشک از وضعیت بالینی بیمار انجام می گیرد.

بیشتر بخوانید : ایسکمی روده

اگر یک آمبولی‌های یا ترومبوز در عروق خونی باشد، لاپاروتومی یعنی جراحی باز شکم و یا لاپاروسکوپی یعنی بررسی شکم از طریق چند لوله داخل حفره شکم توصیه می‌شود که این روش انسداد عروق خونی را از بین می برد و یک مسیر عبوری برای خون در اطراف ایجاد می کند. اگر جراح متوجه شود که بخش‌هایی از روده دچار نکروزاست، آن قسمت از روده را برمی دارد و قسمت‌های سالم بالا و پایینی روده را به هم وصل می‌کند. بعد زا جراحی اول و پس از گذشت 24 ساعت، جراحی دیگری انجام می شود تا وضعیت عروق خونی بررسی شود و بهبودی نسبی روده‌ انجام می‌شود. اگر نتیجه جراحی موفقیت آمیز باشد نیازی به رزکسیون وجود ندارد. داروهایی که سبب افزایش جریان خون می شوند از طریق کاتتر شریانی در زمان قبل و بعد از عمل جراحی استفاده می شود.

سی تی اسکن در صورتی که انسداد وریدی رخ دهد مناسب است. آنژیوگرافی برای انتخاب یک رگ خاص استفاده می شود. وقتی که بیماران دارای نشانه‌ی ترومبوز وریدی باشند از داروهای ضد انعقاد در جهت حل کردن لخته استفاده می‌شوند. برای ایسکمی ترومبوز وریدی مزانتریک اگرآسیب روده مشاهده نشود، فرد به داروهای ضد انعقاد به مدت سه الی شش ماه نیاز خواهد داشت. ولی اگر اختلال خونریزی وجود داشته باشد، مصرف آنتی‌بیوتیک تا پایان عمر لازم است. داروی ضد انعقادی از تشکیل لخته خون جلوگیری می‌کند. ولی اگر بیمار علایم ایسکمی خطرناکی داشته باشد، به منظور جلوگیری از لخته‌ها و نکروز روده جراحی حتما لازم است. و همچنین اگر بخشی از روده، علایم آسیب را داشته باشد برای حذف قسمت آسیب دیده می توان از جراحی روده استفاده کرد. گاهی نیز کلستومی یا ایلئواستومی مورد نیاز است.

گاهی هیچ نقطه‌ انسدادی در آنژیوگرافی دیده نمی شود ولی انسداد ناشی از اسپاسم منتشرشده در عروق خونی روده سبب نارسایی قلبی، آریتمی‌های قلبی و فشار خون می شود. در این صورت بیماران از طریق تزریق یک داروی وازودیلاتور یا گشاد کننده عروق در رگ‌های خونی که سبب بهبود جریان خون می شوند، تحت درمان قرار می‌گیرند.

در ایسکمی کولون، میزان و شدت آسیب مهم است. اگر بیماری پایدار بماند، کولونوسکوپی حدود ۲۴ الی ۴۸ ساعت بعد از شروع علایم انجام می‌گیرد. بیماران در این شرایط باید رژیم غذایی محدود در مدت زمان کوتاه رعایت کنند. در صورت تشخیص ایسکمی کولون برای درمان و یا جلوگیری از عفونت آنتی بیوتیک‌ توصیه می شود. همچنین هر نوع بیماری شامل نارسایی احتقانی قلب یا ضربان قلب نامنظم را درمان می‌کند.

برای درمان ایسکمی کولون برخی داروها مانند داروهایی تنگ کننده عروق خونی یا داروهای میگرنی، داروهای هورمون و همچنین داروهای قلبی متوقف می‌شود. علائم در یک یا دو روز بعد کاهش پیدا می کند و در برخی افراد عواقبی ایجاد می کند که حتما نیاز به جراحی است در صورتی که کولون آسیب ببیند در این صورت برای بیماران عواقب قابل توجهی دارد که حتما باید عمل جراحبی انجام شود. در صورت آسیب دیدن کولون جراحی برای برداشتن بافت مرده و برای رفع انسداد در یکی از شریان‌های روده نیاز است.

بیشتربدانید : بیماری های روده

اگر ایسکمی شريان حاد مزانتريک تشخیص داده شود، برای از بین بردن لخته‌ی خون همچنین برای جلوگیری از انسداد شریان جراحی لازم است همچنین بخشی از روده که آسیب دیده است باید ترمیم و یا حذف شود. درمان های دارویی مثل آنتی بیوتیک و همچنین داروهایی برای پیشگیری از تشکیل لخته که لخته خون را حل می کنند مورد استفاده قرار می گیرد.

گاهی لوله‌ی فلزی استنت برای باز نگه داشتن شریان جایگذاری می شود گاهی نیز از آنژیوپلاستی استفاده می‌شود. آنژیوپلاستی مثل یک بادکنک در انتهای کاتتراست، روش کار آن به این صورت است که با فشرده کردن رسوبات چربی و همچنین کشش در سرخرگ برای جریان خون مسیر گسترده ای ایجاد می‌کند.

درمان ایسکمی شريان مزانتر مزمن با بازگرداندن جریان خون به روده امکان پذیر است. شریان‌هایی که تنگ شده را با درمان آنژیوپلاستی یا با قرار دادن یک استنت باز کند.

این اقدامات درمانی عوارضی برای بیمار دارند. از جمله عوارض آنژيوگرافي و تزريق دارو توسط کاتتر می توان به عوارض گذرا، عوارض کليوی و کبودي در محل تزريق کاتتر اشاره کرد. ولی تشخیص دیرهنگام و تاخیر در تشخیص بیماری ایسکمی روده مخصوصا وقتی که دچار ایسکمی حاد روده هستید نتایج بسیار مخربی به همراه خواهد داشت. اگر تشخیص خیلی دیر صورت بگیرد و آسیب جدی به روده وارد شود، در حدود 70 تا 90 درصد موجب مرگ و میر می شود. در مراکز پزشکی خاص بیمارانی که مبتلا به ایسکمی روده هستند با رویگرد تهاجمی و درمان به هنگام بیشتر از 50 درصد از بیماران زنده می مانند.

تشخیص زودهنگام ایسکمی در حدود نود درصد از بیماران سبب می شود تا مشکلاتی مثل ایسکمی حاد روده‌ی کوچک بروز نکند و علایم دیررس و آسیب‌هایی مانند پریتونیت یعنی التهاب بافتی داخل شکمی ایجاد نمی شود. نتایج نشان داده افرادی که مبتلا به بیماری‌ ایسکمی روده هستند و در مراحل اولیه تشخیص داده شده اند نتیجه درمان بهتری نسبت به سایر بیمارانی که بیماری شان دیر تشخیص داده شده کسب نمودند.