کلیه حقوق مادی و معنوی وب سایت متعلق به لیزرلند می باشد .
یکی از راه ها برای افزایش جذابیت ظاهری، پیرسینگ یا سوراخ کردن بدن است. پیرسینگ بدن انواع مختلفی داشته که با توجه به سلیقه خود می توانید مناسب ترین مورد را انتخاب و آن را انجام دهید.
پیرسینگ یا سوراخ کردن پوست (Piercing) برای برخی از زنان و مردان، بیانگر متمایز بودن و زیبایی است. در حالی که برای برخی دیگر از افراد به سادگی، یک اکسسوری مد می باشد.
پیرسینگ گوش (Ear Piercing) به معنای سوراخ کردن بخش‌های مختلف گوش و آویزان کردن طلا و زیورآلات است.
میزان عوارض سوراخ كردن گوش هنوز مشخص نیست، اما به دلیل محبوبیت آن، بسیاری از افراد به راحتی فراموش می كنند كه هرگونه سوراخ كردن بدن برای اویختن جواهرات، خطراتی را برای سلامتی افراد به همراه دارد.
برای دسترسی سریع تر به محتوای متن از لینک های زیر استفاده کنید:
- پیرسینگ ( Piercing) چیست؟
- پیرسینگ گوش و انواع آن
- انواع روش های سوراخ کردن گوش
- چه سنی برای سوراخ کردن گوش مناسب است؟
- مراقبت های بعد از سوراخ کردن گوش
پیرسینگ (Piercing) چیست؟
به طور کلی پیرسینگ (Piercing)، سوراخی است که با سوزن در نقاط مختلف بدن (مانند ناف و نواحی خصوصی) و صورت (گوش، بینی، لب، گونه و …) ایجاد می شود.
در مرحله بعدی یک قطعه جواهر یا زیورآلات در داخل سوراخ ایجاد شده، قرار می گیرد. به این فرایند؛ پیرسینگ می گویند.
شایع ترین قسمت های بدن برای سوراخ شدن؛ شامل گوش‌ها، سوراخ های بینی و ناف هستند.
پیرسینگ های دهان شامل سوراخ کردن لب، گونه و زبان می باشد.
هنگامی که التهاب و زخم سوراخ بهبود یافت، برخی از افراد آن را گشادتر می کنند تا بتوانند انواع خاصی از جواهرات مانند گوشواره را بر روی آن قرار دهند.
باز کردن سوراخ باید به تدریج انجام شود تا احتمال آسیب دیدن و زخم در آن نقاط کاهش یابد.
پیرسینگ گوش و انواع آن
پیرسینگ یا سوراخ کردن گوش (Ear piercing)، می تواند در نواحی مختلف گوش از قبیل غضروف داخلی، هلیکس و یا لاله گوش انجام بگیرد که در زیر، هر یک از آنها را شرح می دهیم:
- پیرسینگ نرمه گوش
سوراخ کردن نرمه گوش شاید رایج ترین نوع پیرسینگ باشد که از نظر میزان درد، کم درد ترین نوع پیرسینگ بوده و طول درمان و بهبود آن نیز کوتاه تر از سایر انواع پیرسینگ می باشد.
اکثر افرادی که به پیرسینگ علاقه دارند، این پیرسینگ را به عنوان اولین قدم انتخاب می کنند.
در این نوع پیرسینگ از گوشواره های حلقه ای، آویزی ظریف، گوشواره بخیه ای و لاله گوشی استفاده می شود.
- پیرسینگ لاله گوش
سوراخ كردن لاله گوش به سوراخ كردن قسمت مياني لبه بيرون گوش شما اشاره دارد. لاله گوش دارای عصب هایی می باشد و از این رو سوراخ کردن لاله گوش می تواند دردناک باشد و نیاز به مراقب زیادی دارد.
برای این نوع پیرسینگ می توان از گوشواره های ظریف حلقه ای و یا میخی استفاده کرد.
- پیرسینگ غضروف داخلی یا تراگوس گوش
پیرسینگ تراگوس گوش؛ بر روی بافت غضروفی کوچک تر و ضخیم تر در ورودی کانال شنوایی سوراخ می شود.
این نوع سوراخ کردن، کاملاً بدون مشکل نیست زیرا غضروف گوش بسیار حساس است.
پیرسینگ غضروف داخلی گوش؛ یکی از دردناک ترین انواع روش های پیرسینگ است و همینطور بهبود زخم آن، مدت زمان بیشتری طول می کشد.
بنابراین در مورد جواهرات اولیه، اغلب به جای حلقه از گل میخ استفاده می شود تا فشار وارده بر بافت غضروف گوش را تا حد امکان کمتر کند.
- سوراخ کردن هلیکس گوش
این نوع پیرسینگ در قسمت هلیکس گوش که خارجی ترین قسمت گوش است و حالتی خمیده دارد انجام می شود.
در این نوع پیرسینگ به دلیل عدم وجود عصب های زیاد در این قسمت از گوش معمولا درد زیادی احساس نمی شود و مدت زمان بهبود آن نیز طولانی نمی باشد.
سوراخ کاری این قسمت از گوش می تواند به صورت تکی و یا بیشتر انجام شود و در صورتی که تعداد آن بیش از ۲ سوراخ باشد و از هلیکس تا انتهای لاله گوش ادامه یابد به آن پیرسینگ بافت نیز گفته می شود.
استفاده از گوشواره های حلقه ای بسیار کوچک در این مدل دارای محبوبیت بالایی است و جلوه زیبایی نیز دارد.
انواع روش های سوراخ کردن گوش
روش های زیادی برای سوراخ کردن گوش وجود دارد که هر یک مزایای خاص خود را دارند. در گذشته این کار بیشتر توسط سوزن انجام می شد، اما امروزه از تفنگ های مخصوص استفاده می‌شود. در ادامه هر دو روش را توضیح خواهیم داد:
- سوراخ کردن گوش با سوزن
در روش سوراخ کردن گوش با سوزن، در گذشته از یک سوزن خیاطی استفاده می شد. ابتدا گوش را با الکل تمیز کرده و سپس محل سوراخ کردن گوش را روی لاله آن مشخص می کردند. سپس سوزن را با حرارت استریل کرده و یک نخ نسبتاً کلفت مانند نخ کوک به آن می کشیدند.
یک جسم سخت پشت لاله گوش قرار می دادند تا حرکت نکند و بعد سوزن را در آن فرو می کردند.
سوزن را به همراه نخ از گوش رد کرده و در نهایت، نخ از سوزن خارج و دو سر آن را به هم گره می زدند. حدود یک ماه گوش به همین صورت می ماند تا سوراخ دیگر بسته نشود.
این کار مشکلات زیادی اعم از عفونت داشت. زیرا امکان استریل کردن نخ وجود نداشته و افرادی که این کار را می کردند، چندان به استریل کردن دستشان اهمیت نمی دادند.
- استفاده از تفنگ گوش
تفنگ گوش هم از همان مکانیسم سوزن برای سوراخ کردن گوش استفاده می کند؛ با این تفاوت که دخالت دست به حداقل رسیده و نیازی به نگه داشتن گوش از پشت لاله نیست. در این روش ابتدا محل موردنظر با الکل ضدعفونی کرده و بعد محل سوراخ مشخص می شود.
یک گوشواره طبی مخصوص در تفنگ قرار داده شده و لاله گوش بین دو قسمت تفنگ قرار گرفته و با فشردن ماشه، گوشواره به داخل گوش شلیک می شود.
شما می توانید در منزل و بدون مراجعه به کلینیک های مخصوص، گوش خود را سوراخ کنید.
برای اطلاع نحوه کار با دستگاه گوش سوراخ کن، مقاله نحوه سوراخ کردن گوش با دستگاه گوش سوراخ کن را در سایت دکترمهندس مطالعه کنید.
چه سنی برای سوراخ کردن گوش مناسب است؟
محدودیت های سنی برای سوراخ کردن گوش وجود ندارد با این وجود برای محافظت در برابر خطرات احتمالی، سوراخ کردن گوش در دوران نوزادی توصیه نمی شود. نوزادان تازه متولد شده دارای لاله گوش بسیار کوچک هستند و احتمال عفونت های شدید، بیشتر است.
سیستم ایمنی بدن نوزدان بسیار ضعیف است، بنابراین ایجاد یک زخم می تواند فرصت را برای عفونت های بیشتر و شدیدتر باز کند.
معمولا پزشکان، والدین را از سوراخ کردن گوش کودک تا 6 ماهگی منع می کنند.
مراقبت های بعد از سوراخ کردن گوش
- روزی چند بار گوش را چک کنید تا در صورت بروز عفونت آن را درمان کنید.
- اگر وضعیت گوش نگران کننده است حتما به پزشک مراجعه کنید تا فرد را از نظر سلامت گوش معاینه کند.
- در زمان حمام کردن حتما گوش آن را با یک پوشش پلاستیک بپوشانید تا در معرض رطوبت نباشد.
- فقط از گوشواره جنس طلا و یا روکش طلا استفاده کنید زیرا هر گوشواره دیگری سبب عفونت گوش می شود.
Comments are closed.