آیا دارو ضد افسردگی شدید اعتیاد آور هستند؟

پزشکان داروهای ضد افسردگی را اعتیادآور نمی دانند. با این حال، افراد ممکن است با قطع مصرف آنها عوارض جانبی منفی را تجربه کنند. اینها ممکن است شامل مشکلات خلقی، تفکر و بینایی باشد.

داروهای ضد افسردگی ممکن است علائم افسردگی را کاهش دهند. برخی از سازمان غذا و داروی آمریکا (FDA) برای درمان فوبیای اجتماعی، اختلال استرس پس از سانحه، اختلال هراس و اختلال وسواس فکری- جبری تاییدیه دارند.

با این حال، داروهای ضد افسردگی باعث اعتیاد نمی شوند. اما اگر افراد آنها را بیش از حد مصرف کنند، بدن می تواند به آنها عادت کند به طوری که پس از قطع مصرف آنها دچار عوارض ترک می شوند. هنگامی که مصرف آنها را قطع می کنند، افراد اغلب علائم منفی را تجربه می کنند، به خصوص اگر این کار را ناگهانی انجام دهند. این مورد چیزی شبیه به وابستگی فیزیکی است، اما بازهم با اعتیاد تفاوت دارد.

آیا می توانید به داروهای ضد افسردگی شدید معتاد شوید؟

بر اساس منبع معتبر موسسه ملی سلامت روان، داروهای ضد افسردگی اعتیادآور نیستند.

با این حال همانطور که گفته شد، اگر فردی به طور ناگهانی مصرف داروهای ضد افسردگی شدید تجویز شده خود را متوقف کند، ممکن است عوارض ناخواسته ای را تجربه کند. با توجه به اتحاد ملی بیماری های روانی (NAMI)، تا 80٪ از افرادی که به طور ناگهانی مصرف آنها را قطع می کنند یا دوز خود را خیلی سریع کاهش می دهند، سندرم قطع یا علائم ترک را تجربه می کنند. این علائم معمولاً در عرض چند روز پس از قطع دارو ایجاد می شوند و ممکن است برای هفته ها باقی بمانند.

علائم قطع مصرف دارو ضد افسردگی شدید به چند دسته زیر تقسیم میشوند:

• علائم مرتبط با خلق و خو، مانند بی قراری، خلق پایین، پرخاشگری، حملات پانیک، تغییرات خلقی و اضطراب.
• علائم جسمی، مانند خستگی یا تعریق غیر قابل توضیح، علائم شبیه آنفولانزا، سرگیجه و سردرد.
• علائم مرتبط با خواب، مانند بی خوابی، کابوس های بیش از حد، و خیال پردازی.
• علائم گوارشی مانند تهوع و استفراغ، گرفتگی شکم و اسهال.
• احساساتی که مانند تکان یا کوبش الکتریسیته در بدن یا مغز است
• مشکلات شناختی
• توهمات
• تنش یا درد عضلانی
• لرزش
• مشکلات بینایی
• خارش
• زنگ زدن در گوش
• طعم تغییر می کند
• خارش

برای جلوگیری از تجربه این اثرات، انجمن روانشناسی آمریکا توصیه می کند که افراد به تدریج دوز داروهای ضد افسردگی خود را طی چند هفته کاهش دهند. همچنین باید این کار را تحت نظر و راهنمایی پزشک یا کمپ ترک اعتیاد انجام دهند.

همچنین شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد به نظر می‌رسد افراد نسبت به داروهای ضد افسردگی تحمل تدریجی دارند. این بدان معناست که همان دوز یک داروی خاص می تواند در طول زمان اثربخشی کمتری داشته باشد، بنابراین ممکن است فرد نیاز به افزایش دوز یا تغییر دارو داشته باشد.

تداخلات دارویی

داروهای ضد افسردگی می توانند با سایر داروها مانند داروهای میگرن، داروهای ضد التهابی و برخی از داروهای آسم تداخل داشته باشند.

مصرف داروهای ضد افسردگی با سایر داروهای روانگردان می تواند باعث تداخلات منفی منبع مطمئن شود. به عنوان مثال، داروهایی که بر سطح سروتونین تأثیر می‌گذارند، می‌توانند با داروهای دیگری که روی این ماده شیمیایی نیز اثر می‌گذارند، تداخل داشته باشند. به عنوان مثال، داروهای میگرن با منبع معتبر یا سایر داروهای ضد افسردگی این کار را انجام می دهند و خطر ابتلا به سندرم سروتونین را افزایش می دهند، که می تواند منجر به عوارض جدی شود.

تعدادی از داروهای ضد افسردگی شدید نیز می توانند با سایر داروها تداخل منفی داشته باشند، مانند:

• داروهای ضد انعقادی غیراستروئیدی.
• برخی از داروهای آسم، مانند تئوفیلین.
• داروهای روان پریشی و اسکیزوفرنی، مانند کلوزاپین و پیموزاید.
• اختلال دوقطبی و داروهای افسردگی شدید، مانند لیتیوم.

برخی از داروهای ضد افسردگی نیز ممکن است برای افرادی که شرایط پزشکی خاص یا سایر عوامل جمعیت شناختی دارند، ایمن نباشند، مانند:

• بیماری قلب و عروقی
• اختلالات تشنجی
• انواع گلوکوم
• بیماری کبد
• بیماری کلیوی
• دیابت نوع 1 یا نوع 2
• شیدایی دوقطبی
• اختلالات خونریزی
• بزرگ شدن خوش خیم پروستات
• بارداری
• شیر دادن
• زیر 18 سال بودن

افرادی که دارو ضد افسردگی شدید مصرف می کنند نیز باید از مصرف الکل خودداری کنند، زیرا این دارو مضعف کننده سیستم عصبی مرکزی است و می تواند علائم افسردگی را بدتر کند و باعث خواب آلودگی و سرگیجه مفرط شود. علاوه بر این، کسانی که داروهای ضد افسردگی مصرف می کنند باید از مصرف حشیش و مواد غیرقانونی مانند کوکائین، هروئین، کتامین و آمفتامین ها خودداری کنند.

علاوه بر این، مهارکننده‌های مونوآمین اکسیداز، دسته‌ای از داروهای ضد افسردگی، می‌توانند باعث تداخلات جدی با برخی غذاها شوند، مانند:

• گوشت های پخته شده
• کلم ترش
• پنیرهای کهنه
• محصولات تخمیر شده سویا، مانند توفو، سس سویا، میسو
• شراب
• آبجو

منبع : https://www.medicalnewstoday.com